Week 5 – Homoseksualiteit en de Indische Oceaan.

Sinds de laatste blog hebben we op dinsdag de masterclasses met de studenten afgesloten. Beide hebben een film gemaakt, uiteraard waarbij het groepje waar Tim en ik meeliepen meer kwaliteit bevat qua geluid. Verder was dinsdag niet heel bijzonder, behalve dat we ‘s nachts een soort going away party hadden voor Tim en mij (woensdagavond zou niet heel handig zijn gezien we donderdag om 5 uur weg moesten) Na een aantal drankjes leek het ons wel interessant om te kijken wat de jongen waar we al die tijd mee omgingen nou vonden van homoseksualiteit. Beide jongens (de derde lag binnen op de bank te slapen) vonden het niet een heel choquerend concept, maar waren het er wel over eens dat het iets is dat je kan veranderen en ook moet veranderen om niet in zonde te leven en naar de hel te gaan. Ohja, Tanzania is een behoorlijk gelovig land. Het overgrootte deel is christelijk en nagenoeg de volledige rest is moslim. Atheïsten kom je eigenlijk alleen tegen in de vorm van toeristen. Toen we de jongens vervolgens stiekem een beetje in het diepe gooiden door te zeggen dat ik homo was kwamen er nog steeds wel een paar discutabele opmerkingen uit die erop neerkwamen dat als je heel erg je best deed je het best kunt veranderen en mannen automatisch vrouwelijk worden en vrouwen automatisch heel mannelijk gaan doen. Maar een van de twee was er eigenlijk behoorlijk makkelijk over, “oké, je bent het, no big deal, zo ben je geboren”. De ander had het er duidelijk een stuk moeilijker mee. Wat niet alleen merkbaar was aan dat hij ineens met opgetrokken knieën op zijn stoel zat en niet geheel wist wat hij moest zeggen, maar ook doordat wat hij wel zei vol zat met (vooral negatieve) stereotypes. Uiteindelijk kwam er wel uit dat lesbiennes wel konden, maar homo’s niet. Want dan gebruik je de geslachtsorganen niet op de manier waar ze voor bedoeld zijn door God. Lesbische seks is blijkbaar nog een beetje een raadsel voor deze jongens. Schril contrast met de eerste avond in Bagamoyo waar we iets gingen doen. Het was Dag van de Artiest dus we waren naar The Funky Squids gegaan om te eten en muziek&flexibility te kijken onder het genot van een biertje. Toen het optreden na lange tijd afgelopen was was er nog een groepje Afrikaanse meiden en de Belgische man van een van hen over en die nodigden ons uit met hun te chillen daar. “So, you’re gay right?”, lichtelijk van m’n stuk gebracht door deze directe vraag in een land waar er in mijn voorgaande ervaring zo voorzichtig over gedaan werd antwoordde ik met een schaapachtige “Isn’t that, like, illegal here?” (ja, ik veranderde spontaan in een Amerikaanse high school bimbo blijkbaar) Ze maakten al snel duidelijk dat Bagamoyo, en vooral Dar es Salam waar zij vandaan kwamen, wat dat betreft een stuk vooruitstrevender zijn dan Arusha. Overigens is het ook niet zo dat het merendeel hier christelijk is, maar leeft de rastafari cultuur hier juist heel erg.
Zei ik trouwens Bagamoyo? Dat was misschien een iets te soepele overgang van het bergachtige Arusha naar de stranden van Bagamoyo. Donderdagochtend zijn Tim en ik dus in de (1 uur te laat aankomende) taxi gestapt die als een malloot geracet heeft omdat hij de opdracht had dat was er ook gebeurde, wij in die bus terecht moesten komen. We kwamen precies aanrijden toen de bus, te laat, wilde vertrekken. Dus wij snel onze excuses aangeboden en de bus ingesprongen. In deze bus hebben we 11 uur lang heel Tanzania gezien, van de kleien Maasai dorpjes door eindeloos lijkende natuur tot huizen gemaakt uit scheepscontainers en de typische houten hutjes. Aangekomen op TaSuBa, de school waar we momenteel verblijven, waren we lichtelijk gechoqueerd door onze kamer. De slaapkamer bevatte een eenpersoonsbed, een twijfelaar en een tweepersoonsbed. De laatste heb ik uiteraard direct toegeëigend. Het licht in deze kamer deed en doet het nog steeds niet, dus lang leve de flashlight app op onze telefoons! De badkamer was overigens compleet in a league of it’s own qua hoe het eruit zag. De wc-bril was eraf gesloopt en lag ernaast en verder zag de volledige badkamer eruit alsof er met grote regelmaat onvrijwillige orgaandonaties plaatsvinden. Dat of de laatste Saw film is hier opgenomen. Gelukkig werd deze de volgende ochtend schoongemaakt door de schoonmaakster die de directeur van de school voor ons geregeld had. Die overigens compleet vergeten was dat we zouden komen, dus gelukkig was de dag voor iedereen verrassend. Internet hebben we hier overigens via dongles van een van de telefoonproviders hier dus dat gaat met een indrukwekkende snelheid van rond de 100kb/s. Dus enkel voor het kijken van Facebook of AD.nl zijn we al een goede paar minuten kwijt met laden. Overigens hebben we hier wel een stuk meer muggen dan in Arusha, maar ze zijn wel kleiner en de muggenbulten die je ervan krijgt zijn niet zulke monsterlijke Kilimanjaro’s. En ik heb hier nog geen Dengue-muggen gezien, ook een voordeel!
Maar laat ik vooral niet doen alsof het hier allemaal zo slecht is! De omgeving is echt ronduit prachtig en als ik met een flinke sprong van het balkon spring breek ik mijn beide benen en rol ik vervolgens door de Indische Oceaan in. Ja, deze ligt letterlijk naast onze kamer. Je wordt ‘s ochtends wakker van de aanzwellende golven van het vloed worden en vervolgens rond een uur of 2 ‘s middags is het alweer vloed. Dus ons ritme van de afgelopen paar dagen is lekker uitslapen, een plek zoeken om te ontbijten/lunchen, in de zee te zwemmen, bij The Funky Squids te relaxen en een plek zoeken waar we gaan eten en eventueel ‘s avonds kunnen zitten voor een drankje. Wat overigens ook allemaal op de campus zelf kan, er is een soort restaurantje waar ze kipsaté, patat, chips&majay en meer maken. En absoluut niet onbelangrijk, de school heeft een eigen bar! Een ander voordeel van Bagamoyo is dat het hier een stuk vrijer is allemaal. Waar we in Arusha overal naartoe moesten met een taxi kunnen we hier gewoon rondlopen naar het kleine centrum hier. Overigens als we daadwerkelijk over straat lopen worden we niet continu aangesproken met mzungu en mensen lopen ook niet heel de tijd achter ons aan om dingen te verkopen of wat dan ook. Het enige dat niet zo verstandig is om te doen is na zonsondergang over het strand te lopen. Maar dat is blijkbaar niet gerelateerd aan huidskleur en wordt iedereen maar gewoon beroofd als ze die fout maken.
Anyway, ik ben over een half uurtje 25. Damn oud!