Week 3 – 21st Century Digital Kid in een derdewereldland.

Momenteel aan de waslijnen in de tuin hangt de twee en een halve week aan kleding dit ik vanochtend met de hand gewassen heb. Ik heb er veel te lang over gedaan en heb er tevens weinig vertrouwen in dat het zometeen lekker ruikt. Behalve het ontbreken van een wasmachine hebben we deze week nog een aantal duidelijke voorbeelden gekregen van de technische verschillen tussen Tanzania en Nederland.
Zo hadden we bijvoorbeeld afgelopen vrijdag stroomuitval. Van 12 uur ‘s middags tot een uur of 7 ‘s avonds. Voor de locals was het onhandig, maar niet bijzonder opvallend. Terwijl wij om een uur of 2 al onze laptops leeg getrokken hadden aan stroom en ons toch enigszins verveelden tijdens pauzes als we geen wifi hadden of nog even een serie of film verder konden kijken. Na een gesprek hierover met wat studenten waren zij verbijsterd dat wij het toch behoorlijk raar vonden dat er zo’n grote (in ieder geval de hele straat zat zonder stroom) en zo’n lange stroomuitval zo normaal was. We hadden al vaker stroomuitvallen meegemaakt hier, gemiddeld zo’n 3 maal per week, maar elke keer van maximaal 10 minuutjes. Ook konden ze heel moeilijk geloven dat wij enkel stroomuitvallen hebben als er echt iets misgaat of als bliksem inslaat, met een maximum van 3 keer per jaar. Tevens een technische ramp is dat vrijdag mijn telefoon weer eens kapot is gegaan. Exact hetzelfde probleem als een paar maanden geleden, dus even kijken of iemand van KFI kan helpen of we zelf in de stad een winkel tegenkomen waar ze m kunnen maken. Maar tot die tijd, geen Whatsapp of foto’s!
Overigens zijn afgelopen maandag de masterclasses begonnen, met op maandag al direct een les van mijn hand over wat geluid is en hoe het zich gedraagt. In de loop van de week zijn we dieper ingegaan op microfoons, het opnemen van setgeluid, voice-overs en het opnemen van ambience tracks en wildsounds. We begonnen trouwens op maandag met 3 studenten en dat zijn er ondertussen 7 geworden. Uiteraard variëren ze heel erg in wat ze kunnen, wat ze willen en hoe goed ze de stof doorhebben, maar ze zijn alle 7 ontzettend gemotiveerd! Ze letten continu op tijdens de theorie, zelfs als ik twijfel of we niet net iets te diep op de stof ingaan, nemen netjes aantekeningen en durven steeds meer vragen te stellen. Daarnaast zijn ze super enthousiast tijdens de praktische delen en wat ik van ze meekrijg (en wat ze tijdens de video interviews erover vertellen) hebben ze het heel erg naar hun zin en hebben ze er echt wat aan. Het is ook wel mooi om in een paar dagen tijd al te zien dat mensen vooruit gaan, niet alleen in hun set geluid techniek maar ook in de manier waarop ze luisteren en met hun opnames omgaan. Ik ben erg benieuwd naar de korte projecten die ze aan het eind van de masterclasses gaan maken!
Doordat we doordeweeks van 9 tot 4 met de lessen bezig zijn en na het eten pas echt de volgende les kunnen voorbereiden (dit omdat overdag de wifi ontzettend traag tot non-existent is) maken we doordeweeks dus niet heel veel interessants mee.
Toen het weekend aangebroken was zijn we uiteraard zaterdagavond weer lekker naar Babylon gegaan voor een drankje en een dansje met wat KFI-studenten. Zaterdag heb ik ‘s ochtends nog even gesport (Ja, Anytime Fitness, lezen jullie mee?!) en besloten we naar de stad te gaan om te kijken of we iets konden vinden waar ze mijn telefoon konden fixen, maar blijkbaar zijn heel veel winkels niet alleen op zondag, maar ook op zaterdag gesloten. Dus om deze teleurstelling te boven te komen zijn we nog even naar Fifi’s gegaan om een fantastisch glas ananassap en een chicken sandwich te halen. In een dappere bui besloten we ook weer naar de Masaai market te gaan. Waarom dat dapper is? De vorige keer dat we er waren waren we de enige blanken daar en íedereen zat tegen ons aan te zeuren dat we hun winkeltje (van 2m bij 2m) in moesten en dingen moesten kopen en probeerden ons haast naar binnen te duwen. En als je ze dan afgewimpeld had dat je aan het rondkijken was kon je nog geen twee stappen zetten voor de volgende je alweer half naar binnen sleurde. Om het intens te noemen is nog een understatement! Zaterdag was het gelukkig een stuk drukker met meer toeristen dus er werd sowieso al minder aan ons getrokken en we zijn het land en de taal zelf al wat meer gewend dus we konden meer reageren op een manier die ze duidelijk maakten dat we echt wel hun winkeltje in zouden gaan als ze ons gewoon de tijd gaven om rustig te kijken in plaats van ons zo te pushen. En het werkte fantastisch. We hebben er, zeker vergeleken met de eerste keer, best relaxed rond kunnen lopen en wat dingetjes kunnen kopen. ‘s Avonds besloten we weer naar The Mango Tree te gaan, een restaurantje waar we al 2x eerder gegeten hebben en elke keer halen we kip en elke keer is het zo lekker! Gepaneerde of gefrituurde kip met (hele hete!) Pili Pili saus of juist een fris limoensausje zijn momenteel de favoriet. De plaatselijke bieren gaan er overigens ook erg goed in, net als de plaatselijke sterke drank Konyagi (met sprite, dat wel).
Vandaag heb ik dus zoals eerder gemeld de was gedaan, zijn we weer naar Moivaro Lodge gegaan voor een erg goede hamburger met groentes en uiteraard weer heerlijk aan het zwembad liggen. Het was minder warm dan vorige week, maar als de wolken voor de zon vandaan waren was het heerlijk bakken. Ik ben alleen nog niet eens verbrand, dus ik heb er een hard hoofd dat ik goed gebruind thuis ga komen. Momenteel zitten we op KFI op de wifi spot met een glaasje appelvodka en sprite ons voor te bereiden op nog een week vol met veel intensieve lessen. Ik hoop dat de studenten goed uitgerust zijn dit weekend, want ze gaan veel op hun bord krijgen deze week!